Gücümüz yettiği halde iyiliği esirgemek, kötülük yolunda atılmış bir adım değil midir? Teselli bekleyen komşu, aranılmayan bir dost, ziyaret edilmeyen hasta… dostlarımızın iyi ve sevinçli günlerine ortak olduğmuz gibi üzüntülü günlerini de paylaşmak, insan olmanın bir gereği.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder