Acaba kalplerimiz ne durumda?

Hz. Osman (r.a.) şöyle buyururlar: “Eğer kalpleriniz tertemiz olsaydı Allah’ın kelamına doyamazdınız” (Ali el-Müttaki,2,287/4022) Acaba kalplerimiz ne durumda? Ehlullah şöyle der: “Günahların kalpte bir tesir uyarmaması o kalbin ölmüş olduğunu gösterir. Günaha, hataya, masiyete tepki vermeyen, rahatsızlık duymayan, uyku kaçırmayan bir gönül ölmüş bir bünye gibidir. Onun hastalıklara, virüslere, mikroplara karşı nasıl tepkisi yoktur, hararetle başka şeylerle kendisini ifade etmez; aynen öyle de, tabii infialleriyle yanlışlıklara karşı yumrukla, tekmeyle, başını sallamakla tepkisini vermeyen bir gönül ölü demektir. Mümin bir gönül günaha karşı tepki gösterir…” Günah insanı Allah’tan uzaklaştırır. Küfre yaklaştırır. Günah insanı kirletir. Kalp ve ruh fonksiyonunu icra edemez. Tesettür, namaz, oruç, faiz vs. gibi konular hakkında olur olmaz sözler söylemek, kendi aklından fetvalar vermek, kendi hevasından konuşmak, deformasyon yaşayan insanların düştüğü durumları gözler önüne seriyor. Hüküm mü beğenilmiyor yoksa hükmü veren mi? Rahatsız olmamamız gereken şeylerden rahatsız olmaya başladık, rahatsız olmamız gereken şeylerden de rahatsız olmamaya başladık. Biz bu değildik… Hak ve hakikatlerin çiğnenmesine tepkimiz bir camid gibi bile değil mi? Mehmet Akif’in “Dipdiri meyyitler” dediklerinden miyiz yoksa? Acaba Peygamberimiz (s.a.v.) ümmetinden ne bekliyor? Diyebiliyor muyuz: “Ellerinin tersiyle bütün dünyayı kenara iten bir Mus’ab’ın da ben olayım” Diyebiliyor muyuz: “Senden ayrılığa dayanamayan bir Fatıma’ nda ben olayım” Diyebiliyor muyuz: “Dünya arzuları da ne ki! Ben Allah’a aşığım. Peygamberime (s.a.v.) sevdalıyım. Ben köle olmam. Soğan ekmek yerim, hasırda yatarım ama köle olmam.” Ehlullah der: “Köleler aşık değildir. Aşıklar da köle olmaz.” Peygamberimiz (s.a.v.) ötelerde “ümmeti ümmeti” derken acaba O’na yakışan bir ümmet olarak O’nun yüzüne bakabilecek miyiz?