Bir genc kizin pismanligi.. Ibretlik hikaye..

2 sene önce çok sevdim ve kandırıldım.Evlenmeyi düşünüyordu benle, daha doğrusu beni oyalıyormuş.

Hep bana yakınlaşmaya çalışıyordu, bende mutasıp bir aileden geldiğim içn reddediyordum.
Sadece bir yerlerde buluşup bir şeyler içiyorduk.
Her defasında evleneceğimizden bahsediyordu. Ama sadece bahsediyordu.
Ne ailesiyle tanıştırıyor, nede benim ailemle tanışıyordu.
Hep bir bahanesi vardı.
İşe yeni girdim, konumum sağlamlaşsın öyle...
Babanem rahatsızlandı, iyileşsin öyle...
Kardeşim evleniyor, hele bi evlensin öyle...
Hiç bir şey bulamadı mı, daha zamanı var, bekle...
Böyle aylar geçti, tabi zamanla bende ona yaklaşıyordum.
Ateşle barut misali...
Yine sınırımı çiziyordum, ne kadar sınır sayılırsa..
Bir gün beni evine davet etti, film izleriz dedi.
Dışarıda zaten çok sık buluşamıyorduk, babam görür diye.
O kadar ısrar etti ki kabul ettim. 
Nerden bilebilirdim, başıma gelecekleri.
Evine gittim, filmimizi izledik. Bir şeyleri paylaşmamızın artık zamanının geldiğini söyledi, ben böyle bir şeyin evlenmeden olmayacağını temiz bir kız olarak evlenmek istediğimi söyledim. 
-Temiz bir kız bunca zamandır bir erkekle gezip sonra da evine gelmezdi.
Şok oldum, niyetini ilk defa o gün anlayabildim, ne kadar körmüşüm.
-Evleneceğiz dedim, evlenince...
-Erkeklerle gezip tozan, evlerine giden bir kızla mı? Asla evlenmem.
-İlksin, ilk sevdiğim erkeksin.
-Nerden bilebilirim. Böyle bir şey olsa buraya gelmezdin değil mi?
-Seni sevdiğim ve güvendiğim için geldim, film izlemeye geldim.
-Ya çok safsın, yada namuslu ayaklarına beni kandırmaya çalışıyorsun. Bir erkek bir kızı evine niye davet eder kızım, hangi devirde yaşıyorsun sen?
Ağlamaktan bitap düştüm, zorla istemediğim şeyleri yaptı, zorla.
Ve o günden sonra bir daha ne aradı, ne sordu.
O kadar şeyden sonra yine onla evlenebilirdim cahillik olurdu bu ama evlenebilirdim.
Seviyordum onu, benden çok büyük bir şeyi çaldığı halde seviyordum.
Sözleri hep kulaklarımda çınlıyor. ''Bir erkek bir kızı evine niye davet eder............''
Kimselere anlatamadım, utandım. 
İçime kapandım, yaptığım hatanın pişmanlığını her gün yaşadım.
Şimdi benimle evlenmek isteyen gençler var gerçekten evlenmek isteyen.
Terbiyeli ve tertemiz bir kız diye kapımızı çalıyorlar. 
Ben kimselere anlatamıyorum yaptığım hatayı ve sonucunda olanları, kimseye.
Reddediyorum herkesi.
Daha ben kendimi affedemedim ve  bunu bir başkasından  bekleyemiyorum.

 Bu yazı bu hataya düşürülmek istenen genç kızlara belki yol gösterir ve böyle bir pişmanlığa düşmezler diye kaleme alınmıştır.