Bir insanın ölümünden, acısından veya zulmedilmesinden rahatsız olmayan hatta neredeyse mutlu olan insanlıktan çok uzaklaşmıştır. Benden olmayan, benim gibi düşünmeyen insan sussun, konuşmasın, sadece benim gibi olanlar varolsun diyenler de insanlıktan uzaklaşma yolculuğuna çoktan başlamış demektir. Bu yolculuğa çıkanların çoğalması ise kaçınılmaz kaosun doğuşudur. İnsanı sınırlara, cehalete, düşünmemeye, sorgulamamaya, gelişmemeye, kolay sığ kazançlara yönelten zihniyeti besleyenler de bu kaosun mimarlarıdır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder